آیا فتنه 88، یک «بازی» سیاسی بود؟  

 شهاب  نوشته های یک نسل سومی انقلاب      http://shahabadi.blogfa.com/

 1: فائزه هاشمی خبر داد که ائتلاف اسلامی زنان با حضور زنان اصلاح طلب و اصولگرا در روزهای اخیر دیداری با محمدرضا باهنر، نائب رئیس مجلس شورای اسلامی دیدار داشتند. (تابناک)خبر 2: حاشیه قابل توجه در این مواجهه که توجه همه حضار را هم به خود جلب کرد، حال و احوال پرسی گرم لاریجانی و اظهار اردات داغ رحیمی با کروبی بود که باعث بالارفتن صدای پچ پچ حضار و احتمالا اظهار تعجب از این برخورد شد. (جهان نیوز)           خبر 3: آقای خاتمی با آقای ناطق نوری زنگ زده و از این که نتوانسته برای تبریک عید به دیدار ایشان بیاید ابراز ناخرسندی و پوزش کرده و دلیل آ?ن ار این دانسته که به هر حال ایشان از «سران فتنه» اند! و آقای ناطق نوری با لبخندی ملیح پاسخ داده این حرف ها چیه خود ما هم از «خواص بی بصیرت» هستیم! (سایت جرس)

بین مردم کوچه و بازار مشهور است که این دعواهای سیاسی که در میان رجال سیاسی می بینید همه بازی هایی است که با آنها ما را سر کار می گذارند و خودشان با هم بسیار رفیق و دوست هستند. به اصطلاح دیگر اینها همه «جنگ زرگری» است!این تصویر رویه خوبی دارد و آن هم این است که علی رغم منازعات سیاسی و جناحی، سران سیاسی نظام در اصول مشترکند و آنگاه که حرف بر سر اصول و آرمان های اسلام و انقلاب و کشور باشد اختلافات را کنار می گذارند؛ بحث ها و کشمکش ها همه از جنس اختلاف نظر و سلیقه و یا نگاه های متفاوت به یک هدف واحد است...

اما برای برخی سیاسیون ظاهراً اصالت با سیاست است و چرخ مراودات را نفع سیاسی فردی و حزبی می چرخاند. فتنه پس از انتخابات دعوایی فراتر از بحث تقلب در یک رای گیری و یا قبول داشتن یا نداشتن احمدی نژاد بود. اگر با تقلب  و عداوت با احمدی نژاد آغاز شد با تعارض با نظام، ولایت فقیه، همراهی با دشمنان قسم خورده و به طمع انداختن آنها برای از میان بردن نظام ادامه یافت و بعد به ضدیت با اصول انقلاب و آرمان های امام راحل (ره) و هتک حرمت نظام و حتی انکار مقدسات دینی انجامید و همه این غائله با هدایت و یا سکوت معنادار حضرات موسوی، کروبی، خاتمی و دیگران همراه شد. اگر به بیان حضرت «آقا»، ابتدا دعوا در درون نظام بود؛ در انتهای کار عده ای خود را از «کشتی نجات نظام» خارج کردند.

مراودات دوستانه و گرم آقایان سیاسی با این سران فتنه و به استهزا گرفتن بصیرت های عمیق در تحلیل این رویداد (به بیان آقای ناطق و با طنز تمسخرآمیز: ما خود از خواص بی بصیرت هستیم!)، نشان از آن دارد که معاملات سیاسی یا رفاقت های شخصی ارزشی فراتر از اصول و آرمان های انقلای و اسلام دارد و می توان ولایت را به هر بهایی فروخت:

قل ان کان آبائکم او ابنائکم او اخوانکم او عشیرتکم او اموال اقترفتموها او تجاره تخشون کسادها احب الیکم من الله و رسوله و جهاد فی سبیله فتربصوا حتی یاتی الله بامره ان الله لایهدی القوم الفاسقین

ای پیامبر، بگو اگر پدرانتان یا فرزندانتان یا برادرانتان و یا اموالی که اندوخته اید یا تجارتی که ترس از کسادی آن را دارید در نزد شما از خداوند یا رسول او یا جهاد در راه خدا محبوب تر است، پس منظر باشید تا امر الهی فرا رسد که خداوند قوم فاسق را هدایت نمی کند